Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Προλαμβάνοντας

Το bikeyface είναι το ιστολόγιο της ζωγράφου - σκιτσογράφου (και φυσικά αστικής ποδηλάτισσας) Bekka Wright. Οι αναρτήσεις είναι σκίτσα δικά της που παρουσιάζουν πολλά από τα ζητήματα τα οποία απασχολούν έναν αστικό ποδηλάτη.
Επιλέξαμε να μεταφράσουμε ένα από αυτά και σας το παρουσιάζουμε: (η εικόνα είναι μεγάλη, κλικ γιά μεγέθυνση)


Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Cycle chic στιγμές του 2012

 Μετά τα όσα είπαμε γιά τα ομιχλώδη ποδηλατικά τοπία και πριν επιστρέψουμε στους ρυθμούς του Thessaloniki cycle chic, θεωρήσαμε καλό να κάνουμε μία επιλογή και να σας παρουσιάσουμε τις καλύτερες στιγμές - φωτογραφίες που αναρτήθηκαν μέσα στο 2012 (κλικ στις εικόνες γιά προβολή σε μεγαλύτερο μέγεθος)
Οπως έχουμε ξαναπεί, το φωτογραφικό αντικείμενο αυτού του ιστολογίου δεν είναι η μόδα (...) αλλά το στυλ και η κομψότητα. Κατ' εξαίρεση και η ιδαιτερότητα.
Ετσι περιλάβαμε εικόνες όχι μόνο chic - κομψές (όπως λέει ο τίτλος) αλλά και ιδιαίτερες:


(φωτο : Δέσποινα makdes)
(φωτο : Δέσποινα makdes)

 


τρία ίδια ύφη κι ένα διαφορετικό
χρώματα νυχιών απολύτως ταιριαστά με το χρώμα του ποδηλάτου!
Καλημέρα σα;!
 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Η τρομοκρατία του κράνους

Υπάρχουν δύο τύποι ποδηλατών στον κόσμο. Οι στρατιωτικού τύπου ποδηλάτες, και οι πολιτικού τύπου ποδηλάτες(Andreas Rohl διευθυντής του προγραμματισμού γιά το ποδήλατο, Κοπεγχάγη)

Αυτό το θέμα είναι πιό δύσκολο στην προσέγγιση. Γύρω από αυτό ακούγονται και γράφονται πολλά παγκοσμίως. Κυκλοφορούν υπερβολές, μύθοι, εσκεμμένα ψέμματα και γενικά πολλή στοχευμένη παραπληροφόρηση. Συνήθως στοχευμένη στη δημιουργία τρόμου. Και ο τρόμος είναι αυτός που κάνει συχνά τους ανθρώπους να υποτάσονται.
Κάτι σ' αυτό το θέμα ελκύει το ενδιαφέρον περισσότερο από άλλα και σχεδόν πάντα κάνει τους ανθρώπους να φανατίζονται υπέρ ή κατά λες και αγγίζει το θρησκευτικό τους συναίσθημα. Παράξενο; Οχι πολύ παράξενο, δυστυχώς.
Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να παρουσιάσουμε τις γνωστές και  μετρήσιμες παραμέτρους αυτού του θέματος και ν' αναζητήσουμε τις άγνωστες .

Ζώντας την ελληνική ποδηλατική πραγματικότητα την τελευταία δεκαετία διαπιστώσαμε οτι οι  πιό πολλές αστικές ποδηλατικές ομάδες και κινήσεις, και τα περισσότερα σχετικά εμπορικά περιοδικά,  κρατούν μία politically correct (δημοσιοσχετίστικη) στάση. Συνήθως μας συμβουλεύουν: «Φοράτε πάντα κράνος γιά να είσαστε προστατευμένοι. Πρώτα η ασφάλεια. Better safe than sorry» και άλλα παρόμοια ανησυχητικά, σοφά, και αποφθεγματικά! 
Κάποιες φορές, έτσι γιά την επίφαση της πολυφωνίας, έχουμε δει να φιλοξενείται και η αντίθετη άποψη αλλά στο τέλος όποτε  είναι να δοθούν συμβουλές προς νέους αστικούς ποδηλάτες, μέσα σε αυτές πάντα υπάρχει η ανησυχητική προτροπή του στυλ: «απαραίτητο αξεσουάρ το κράνος γιά να είσαστε προστατευμένοι, το νερό κ.λπ.»

Η politically correct στάση είναι η στάση που κρατούν όσοι θέλουν να έχουν ένα προφίλ εμπορικό (με την κακή έννοια) που θα αρέσει σε κατά το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Κακοί έμποροι, υποψήφιοι πολιτευάμενοι, πολιτικοί, και όλοι όσοι αποσκοπούν σε διαπλοκή και εξυπηρετήσεις, σε επιχορηγήσεις και οτιδήποτε σχετικό. Η νοοτροπία είναι το «κάνω τα πάντα γιά να πουλήσω, χωρίς ενδοιασμούς, φτάνει να έχω ντύσιμο και εικόνα που στον κόσμο είναι καταγεγραμμένες ως αξιοπρεπείς».

Ας φύγουμε όμως από αυτά τα άσχημα κι ας ρίξουμε μιά ματιά σε μιά όμορφη εικόνα. Στο πως δηλαδή κυκλοφορούν και πως ντύνονται οι αστικοί ποδηλάτες στην Ολλανδία (είναι Χριστούγεννα). Δηλαδή σε μία χώρα που οι άνθρωποι έχουν αστική ποδηλατική κουλτούρα πολλών δεκαετιών και δεν άρχισαν το ποδήλατο πριν ένα μήνα. Δεν φορούν κράνη και στολές και γιλέκα και εξαρτήσεις αλλά τα πολιτικά τους ρούχα. Το ποδήλατο δεν είναι στρατός. Την ίδια περίπου εικόνα θα αντικρύσετε και στην Κοπεγχάγη (Δανία), στο Βερολίνο (Γερμανία) και στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία).


Εκεί από όπου προωθείται και εφαρμόζεται η υποχρεωτική χρήση κράνους και παρόμοιων αξεσουάρ "ασφαλείας" είναι η Αμερική και οι άλλες αγγλόφωνες χώρες. Το  αγγλο - αμερικάνικο υπόβαθρο με το οποίο επιβάλονται τα προιόντα αυτά είναι το προσχηματικό «η ασφάλεια πάνω απ' όλα»  έτσι ώστε πρώτα να καλλιεργείται φόβος εκεί όπου δεν υπήρχε πριν, και μετά να δημιουργούνται τεχνητές ανάγκες. Ετσι ώστε να δημιουργείται νέα αγορά και να πουλιούνται προϊόντα πλασματικής ασφάλειας. Καλό;
Μία ψεύτικη δηλαδή ασφάλεια γιά πράγματα που είτε είναι ήδη ασφαλή είτε είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνα απ' όσο διαφημίζεται πως είναι. Ειδικά σε σχέση με κάποια άλλα αληθινά επικίνδυνα πράγματα που όμως πάντα αποσιωπούνται και βρίσκονται στο απυρόβλητο γιατί φέρνουν ήδη λεφτά.

Π.χ. «κινδυνεύετε από τα αυτοκίνητα; άρα φορέστε κράνος και φωσφοριζέ γιλέκο» Αντιθέτως όμως, είναι ακριβώς τα αυτοκίνητα και κάθε μηχανοκίνητο που δημιουργούν τον κίνδυνο στο δρόμο. Και θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν αν όχι να εξαφανιστούν μέσα από τις πόλεις αν θέλουμε να ανέβει το βιοτικό μας επίπεδο. 

Η καλλιέργεια του τρόμου και της ανασφάλειας παντού, σε όλους τους τομείς (ακόμη και στα δελτία καιρού) αποφέρει μεγάλα κέρδη. Είναι πολύ αποδοτική μέθοδος και τη χρησιμοποιούν πλέον σχεδόν όλοι.

κράνος (και άλλα παρόμοια αξεσουάρ) γιά να μη χτυπάνε τα παιδιά μέσα στο σπίτι!


Κάπου εδώ επιτρέψτε στον γράφοντα να καταθέσει την προσωπική του εμπειρία:  Κινούμαι εδώ και εικοσιένα χρόνια, σχεδόν καθημερινά με ποδήλατο στην πόλη. Διανύω περίπου δεκαπέντε χιλιόμετρα τη μέρα και κινούμαι κυρίως στο δρόμο. Ως σήμερα δεν έχω τρακάρει ποτέ και δεν έχω παρασυρθεί από μηχανοκίνητο όχημα. Βεβαίως και έχω καταφέρει να πέσω τρεις φορές από μόνος μου! Το οτι δεν έχω τρακάρει ή παρασυρθεί οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο οτι δεν οδηγώ επικίνδυνα και αποφεύγω τις παλλικαριές σε αντίθεση με τους οδηγούς μηχανοκίητων και ειδικά τους επαγγελματίες.
Από τις τρεις πτώσεις που ανέφερα, εισέπραξα χτύπηματα στα πόδια και στα γόνατα. Και μόνο μία γρατζουνιά στο πρόσωπο. Κατάλαβα οτι αν θέλω να προστατέψω κάτι σε περίπτωση πτώσης αυτό θα έπρεπε να είναι πρώτα τα γόνατα (σχεδόν πάντα θα χτυπήσετε εκεί) και άρα μάλλον θα έπρεπε να φοράω...επιγονατίδες!


Η άποψη και η αισθητική της Cycle Chic κοινότητας ανά τον κόσμο, είναι η προαιρετική χρήση του κράνους μέσα στην πόλη και η αστική ενδυμασία του ποδηλάτη (και όχι η στρατιωτική-αθλητική).


http://www.flickr.com/photos/mindcaster-ezzolicious/
Ομως από τη μία επίκειται η αναθεώρηση του κ.ο.κ. και θα εξεταστεί το θέμα του υποχρεωτικού κράνους (αλλά και της ένδυσης του ποδηλάτη!) και από την άλλη τα τελευταία χρόνια έχω γίνει μάρτυρας επιθετικής συμπεριφοράς (επικρίσεις ειρωνίες κ.λπ.) προς νέους αστικούς ποδηλάτες από «γνώστες» του σαββατοκύριακου.

Κάποιες φορές δεχτήκαμε κι εμείς συμβουλές από "αληθινούς ποδηλάτες" που "ξέρουν" επειδή απλώς τους τελευταίους έξι μήνες ποδηλατούν στα βουνά το Σαββατοκύριακο!  Παρόμοια στάση έχουμε δει και από αθλητές που ίσως να ξέρουν από πίστες ή από αλλά έχουν πλήρη μεσάνυχτα από συνθήκες καθημερινής κυκλοφορίας με ποδήλατο στην πόλη και τις ανάγκες ενός αστικού ποδηλάτη. Βλέπετε, πολλοί από αυτούς δεν μετακινούνται στην πόλη με ποδήλατο αλλά χρησιμοποιούν αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα. Είναι δηλαδή αθλητές μόνο. Δεν είχαν και δεν θέλησαν ποτέ να αποκτήσουν αστική ποδηλατική κουλτούρα.

Ας δούμε λοιπόν κάποιες συνηθισμένες σοφιστείες που ακούμε συχνά να πλασάρονται ως επιχειρήματα. Αυτές οι σοφιστείες φαινομενικά απευθύνονται στη λογική αλλά στην πραγματικότητα χρησιμεύουν γιά να μεταδίδουν τρόμο και φόρτιση. Η φόρτιση μειώνει τη λογική και αυτός ήταν και είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούν οι φανατικοί γιά να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους :


#1  "φοράω κράνος γιά να είμαι προστατευμένος και γιατί προέχει η προσωπική μου ασφάλεια"

Συνήθως όσοι φορούν κράνος τείνουν να ποδηλατούν επικίνδυνα. Παρακαλούμε παρατηρήστε το στο δρόμο. Εχουν την ψευδαίσθηση οτι είναι συνολικά προστατευμένοι και οτι το στρατιωτικό αξεσουάρ, τους κάνει να νομίζουν οτι αναβαθμίστηκαν σε ένστολους ήρωες! Σε κάθε τέτοια περίπτωση είναι απλώς παρτάκηδες που φρόντισαν μόνο την προσωπική τους ασφάλεια και νομίζουν οτι μπορούν να πηγαίνουν όπως να 'ναι δημιουργώντας πρόβλημα στους υπόλοιπους που χρησιμοποιούν το δρόμο.

αν οδηγείτε αυτοκίνητο φοράτε κράνος
Τα στατιστικά στοιχεία που διαρκώς προκύπτουν δείχνουν οτι τα ποσοστά τραυματισμών στο κεφάλι είναι σχεδόν τα ίδια τόσο γιά τους πεζούς όσο και γιά τους ποδηλάτες (λιγότερο απο 2%) αλλά κατά πολύ αυξημένα (49%) γιά τους οδηγούς αυτοκινήτων. Αν λοιπόν γιά κάποιο λόγο θα πρέπει υποχρεωτικά να φοράνε κράνος οι ποδηλάτες, θα πρέπει υποχρεωτικά να φορέσουν κι οι πεζοί!
Aυτοί όμως που αληθινά το χρειάζονται  είναι οι οδηγοί αυτοκινήτων.






-Υποστηρίζοντας το κράνος, κάνεις το ποδήλατο να μοιάζει επικίνδυνο, ενώ είναι το ίδιο ασφαλές με το περπάτημα / 
-Είναι πολύ πιό λογικό να φορούν κράνη οι οδηγοί αυτοκινήτων /
-Μόνο το 1% των τραυματισμών στο κεφάλι στη γερμανία προκαλούνται από ποδηλατικά ατυχήματα (ίδιο ποσοστό με τους πεζούς) /
-Οταν οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να φορέσουν κράνος απλώς δεν ποδηλατούν /
-Το αποτέλεσμα είναι να ασκούνται λιγότερο, να γίνονται υπέρβαροι και πιό άρρωστοι / 
-Οι πόλεις αυξάνουν τα επίπεδα ασφαλείας όταν οι δρόμοι σχεδιάζονται λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ανάγκες του πεζού και του ποδηλάτη


Σε 21 πολιτείες της Αμερικής, στον Καναδά, στην Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία υπάρχουν  νόμοι που υποχρεώνουν τον αστικό ποδηλάτη να φοράει κράνος γιά να είναι «προστατευμένος». 
(εδώ ο πλήρης χάρτης με τις χώρες που έχουν νόμους γιά τη χρήση του κράνους)
Το αποτέλεσμα της νομοθεσίας ήταν να μειωθεί σε μεγάλο βαθμό (περίπου 30%) ο αριθμός των ανθρώπων που χρησιμοποιούσαν ποδήλατο χωρίς όμως να μειωθούν τα σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι.
Το ίδιο ακριβώς έχει συμβεί σχεδόν οπουδήποτε ψηφίστηκαν τέτοιοι νόμοι: Οι ποδηλάτες μειώθηκαν, τα χτυπήματα όχι (άρα λοιπόν μάλλον αυξήθηκαν!)


2. "το κράνος μου έσωσε τη ζωή" ( = απόπειρα εκφοβισμού)
 
Αυτή είναι μία συνηθισμένη δήλωση που ακούμε και διαβάζουμε αρκετές φορές στο διαδίκτυο και που θεωρείται ως επιχείρημα αλλά δεν είναι. Γιατί σχεδόν πάντα αυτός που "σώθηκε" ομολογεί ο ίδιος οτι  ποδηλατούσε βλακωδώς. Πρόκειται στην ουσία γιά απόπειρα τρομοκράτησης προς τους ποδηλάτες με διαφορετική άποψη. Αντιδράστε όταν ακούτε κάτι τέτοιο. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σας τρομοκρατεί.
Παρ' όλ' αυτά, αν ψάξουμε λίγο θα ανακαλύψουμε αυτό που έχουμε διαπιστώσει κι εμείς από την εμπειρία μας. Οτι όσοι φορούν κράνος είναι ακριβώς εκείνοι που παθαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα.

Κι αυτό συμβαίνει γιά δύο πολύ απλούς λόγους:

1. Φορώντας κράνος, οι πιό πολλοί νιώθουν ξαφνικά προστατευμένοι (ενώ δεν είναι) και ποδηλατούν ριψοκίνδυνα αναπτύσσοντας υψηλές ταχύτητες και αδιαφορώντας επιδεικτικά γιά τους κανόνες του δρόμου.  Η ριψοκίνδυνη ποδηλασία δεν θα πρέπει να συνδέεται με τον αστικό ποδηλάτη που απλώς μετακινείται ή κάνει βόλτα.

2. Οσοι φοράνε κράνος δίνουν τη λάθος εντύπωση του προστατευμένου στους οδηγούς αυτοκινήτων οι οποίοι δεν τους υπολογίζουν πιά όπως αν τους έβλεπαν χωρίς κράνος.
Ετσι χάνεται το δεδομένο πλεονέκτημα ασφαλείας του ποδηλάτη οτι χωρίς κράνος τον βλέπουν σαν αυτό που είναι.  Σαν άνθρωπο δηλαδή. Ετσι, τον υπολογίζουν και τον προσέχουν περισσότερο.

Φορώντας κράνος αυξάνονται οι πιθανότητες γιά ατύχημα

επισκόπηση των αποτελεσμάτων των νόμων γιά υποχρεωτικό κράνος



3. "ο ποδηλάτης κινδυνεύει από τα αυτοκίνητα άρα πρέπει να φοράει κράνος"

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες συχνά προωθούν τη χρήση του κράνους και του φωσφοριζέ γιλέκου. Το κάνουν γιά να μεταθέσουν την επικινδυνότητα του αυτοκινήτου, στους ποδηλάτες και τους πεζούς. Λένε δηλαδή «Δεν φταίει το υπέροχο αυτοκίνητο μας, φταις εσύ που είσαι ανεύθυνος και δεν είσαι προστατευμένος».
Η volvo λανσάρει το αντανακλαστικό σπρέι για ποδηλάτες. Η fiat έκανε ένα διαγωνισμό γιά να προωθήσει ένα νέο της αυτοκίνητο. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν γραφιστικές δημιουργίες γιά τη διακόσμηση ποδηλατικών κρανών. Η peugeot σπονσοράρει μία σπορ ποδηλατική βόλτα στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν μόνο όσοι φοράνε κράνος (αυτή η διάκριση «μόνο γιά σωστούς» είναι ανάλογη με το νεοναζιστικό «μόνο γιά έλληνες»).

Αναπαράγοντας άκριτα αυτή την άποψη, παγιώνεται η αντίληψη οτι ο ποδηλάτης (που είναι το θύμα τελικά) θα πρέπει να προσαρμοστεί και να λειτουργήσει με τους αντιανθρώπινους όρους του αυτοκινήτου.
Θα πρέπει δηλαδή να θεωρείται δεδομένος ο τερατώδης αριθμός αυτοκινήτων στις πόλεις, η υψηλή επικινδυνότητα τους, και η φριχτές συνθήκες ζωής που οι πόλεις παρουσιάζουν, μόνο προς όφελος των αυτοκινητοβιομηχανιών αλλά και όσων άλλων επωφελούνται οικονομικά από την υπερβολική χρήση του  αυτοκίνητου.

- κοριτσάκι που είναι το κράνος σου;                     - μεγάλη κυρία που είναι το ποδήλατο σας;


Το αυτοκίνητο έχει πλασαριστεί ως η αιώνια και αμετακίνητη Θεϊκή Αλήθεια που όλα θα πρέπει να ερμηνεύονται και να ρυθμίζονται σύμφωνα με αυτήν! 
Ο ποδηλάτης όμως (όπως και ο πεζός) είναι απλώς ο άνθρωπος. Η ανθρώπινη παρουσία η οποία προυπήρξε - φυσικά - της "θεϊκής αλήθειας" της βιομηχανίας και των συμφερόντων της. Είναι καιρός να πάρει ξανά τη θέση που του αξίζει!


Κάποιες δικές μας προτάσεις

Λυπούμαστε αλλά πρώτα πρέπει να δείξουμε αυτό.  Αν ένας ποδηλάτης παρασυρθεί τελικά από αυτοκίνητο, λεωφορείο φορτηγό ή μηχανάκι, τίποτα δε μπορεί να τον προστατέψει. Και δεν είναι το ποδήλατο που είναι επικίνδυνο αλλά το αυτοκίνητο που είναι σαν κινούμενο σιδερένιο έμβολο ανάμεσα σε ανθρώπους. Το μόνο που προστατεύει πραγματικά είναι -

- κοίτα Γιαννάκη, ούτε γρατζουνιά στο κεφάλι του! Γι αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι να φοράς το κράνος σου
- κοίτα Γιαννάκη, ούτε γρατζουνιά στο κεφάλι του! Γι αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι να φοράς το κράνος σου

-  το να έχεις δει και να προλάβεις το ατύχημα πριν συμβεί.
Και αυτό γίνεται:


1.    με τη σταδιακή εξοικείωση με το δρόμο (και όχι μόνο με την παραλία) και με τη σωστή ανάγνωση και εκτίμηση των συνθηκών κυκλοφορίας, αποφεύγοντας τις καγκουριές - παλικαριές. (το ποδήλατο μέσα στο δρόμο, πρώτα είναι μέσο μετακίνησης)

2.    με τη χρήση του τόσο υποτιμημένου αριστερού καθρέφτη αλλά και των φώτων το βράδυ.
Ο καθρέφτης σώζει πραγματικά από ατυχήματα από τα οποία κανένα κράνος δεν θα προστάτευε, κι όμως η χρήση του δεν προτείνεται και αποσιωπάται (δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια κέρδους γιατί είναι πολύ φτηνότερος, βλέπετε).
Πολλές φορές θα δείτε ποδηλάτες τη μέρα και τη νύχτα χωρίς καθρέφτη και φώτα, να κάνουν γρήγορες «σφήνες» ανάμεσα στα αυτοκίνητα και να οδηγούν επικίνδυνα. Αρκετοί από αυτούς φοράνε κράνος άρα "είναι προστατευμένοι" (εδώ γελάμε).

3.  με την τακτική επιθεώρηση και συντήρηση του ποδηλάτου έτσι ώστε να είναι πάντα λειτουργικό και να "ακούει" τον αναβάτη.

Σχετικά με την αποτελεσματικότητα του κράνους όταν εμπλέκεται μηχανοκίνητο όχημα, παραθέτουμε  ένα εύγλωττο απόσπασμα:
«Σε ατυχήματα που ασκούνται μεγάλες δυνάμεις πρόσκρουσης (ατυχήματα στα οποία  εμπλέκονται μηχανοκίνητα οχήματα ή σταθερά αντικείμενα όπως τοίχοι ή κολώνες) οι δυνάμεις μπορεί να είναι τόσο μεγάλες ώστε ένα ποδηλατικό κράνος θα συμπιεστεί και θα σπάσει σε 1/1000 του δευτερολέπτου.
Η απορρόφηση της αρχικής δύναμης πρόσκρουσης μέσα σε αυτό το τόσο σύντομο διάστημα είναι αμφίβολο αν μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο στο να αποφευχθεί ο σοβαρός τραυματισμός ή ο θάνατος.
»

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος γιά τον οποίο τα ποδηλατικά κράνη περιέχουν αυτοκόλητα που επισημαίνουν οτι: «Κανένα κράνος δε μπορεί να προστατέψει από όλους τους τραυματισμούς στο κεφάλι»


Γιατί όμως το κράνος φανατίζει;

Είναι κάτι που συνήθως περνάει απαρατήρητο αλλά νομίζω οτι ακριβώς σε αυτό βρίσκεται το κυρίως θέμα (ή πρόβλημα) κι όχι στα λογικά επιχειρήματα, τα οποία είτε ισχύουν, είτε όχι, από ένα σημείο και μετά χρησιμοποιούνται απλώς γιά νά 'χουμε κάτι να φωνάζουμε.

Το παρακάτω κόμικ νομίζω οτι δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

-  Ο νόμος λέει οτι πρέπει να φοράς μπούρκα!
-  Οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν.
-  Αν επιτρέπεις στους άντρες να σε βλέπουν, θα σε βιάσουν!
-  Δηλαδή από πάνω θα κατηγορήσουμε το θύμα;
-  Φορώντας μπούρκα δίνεις το μήνυμα οτι παίρνεις τη θρησκεία στα σοβαρά.
-  Μου χαλάει τα μαλλιά.

-  Ο νόμος λέει οτι πρέπει να φοράς κράνος!
-  Οι ποδηλάτες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν.
-  Αν σε χτυπήσει αυτοκίνητο θα παθεις εγκεφαλική βλάβη!
-  Δηλαδή από πάνω θα κατηγορήσουμε το θύμα;
-  Φορώντας κράνος δίνεις το μήνυμα οτι παίρνεις το ποδήλατο στα σοβαρά.
-  Μου χαλάει τα μαλλιά.


Είναι αξιοσημείωτο οτι τα "επιχειρήματα" όπως και το ύφος με το οποίο προσπαθεί να φορτώσει με άγχος και ενοχή η φανατικά θρησκευόμενη την "άπιστη" ωστε να τη "συνετίσει". (Ωστε δηλαδή το άλλο άτομο να τρομάξει, να λειτουργήσει συναισθηματικά συσκοτίζοντας τη λογική του, και σταδιακά με την επανάληψη να ενοχοποιήσει την ως τότε αυτονόητη απόλαυση του ποδηλάτου, θωρακιζόμενο μέσω του φόβου και του άγχους ως προς αυτήν) Αυτό το στυλάκι της τρομοκράτησης παραμένει το ίδιο είτε μιλάμε γιά ένα ποδηλατικό αξεσουάρ είτε μιλάμε γιά μία θρησκευτική συνήθεια. 

Το αντικείμενο του διαλόγου στο παραπάνω κόμικ θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε άλλο (π.χ ο σεβασμός στις αξίες της οικογένειας, η ιδεολογική καθαρότητα), η στάση όμως και ο τρόπος παραμένουν σχεδόν πάντα ίδιοι.


Η στάση και ο τρόπος είναι πολύ πιό πειστικό μέσον απ' ό,τι τα επιχειρήματα.




Το κράνος είναι μέρος κάποιας στολής. Συνήθως στρατιωτικής. Εξάλλου στις ποδηλατικές ομάδες συνηθίζουν να παρατάσσονται και να χαιρετούν στρατιωτικά.
 

Το ποδηλατικό κράνος θεωρείται σύμβολο και στολή από μόνο του.
Συχνά εκλαμβάνεται ως η στολή και το σύμβολο του "καθώς πρέπει" ποδηλάτη. Του "κανονικού" που λένε.  Με την κάθε κακή έννοια που έχει πάρει η "κανονικότητα" τελευταία.
Μία στολή υποστηρίζει το αίσθημα μεγαλείου και δύναμης μιάς και αυτός που τη φορά ξεχωρίζει οπτικά από "τους άλλους" και δείχνει με την εικόνα του ότι ανήκει κάπου. Κάπου με κοινά πιστεύω αλλά και κοινούς εχθρούς. Αποκτά ξαφνικά δηλαδή κάποιο λόγο ύπαρξης. Κάποια ταυτότητα ακόμη κι αν πριν δεν είχε καμμία. 

Χαρακτηριστικό γνώρισμα όσων έχουν τάση γιά φανατισμό και των παρόμοιων ομάδων είναι οτι χρειάζονται εχθρούς γιά να υπάρξουν οι΄ίδιοι! Οι οποίοι εχθροί θα πρέπει να επινοηθούν εκ του μη όντος γιατί χωρίς φανταστικούς εχθρούς δεν μπορούν να προσδιοριστούν ούτε οι ίδιοι ωστε να αποκτήσουν κάποια ταυτότητα:  "Είμαστε οι ΟΥΓΚ, που δε γουστάρουμε αυτούς, και σας ΓΑΜ... όλους!"

Φορώντας κράνος, ο φανατικός νομίζει οτι μπαίνει σε ένα  κύκλο "υπεύθυνων ποδηλατών" οι οποίοι είναι "κανονικοί άνθρωποι" και όχι τίποτα "παιδάκια" ή "αλήτες". Αφήνοντας κραυγές γιά την "ασφάλεια πάνω απ όλα", φορούν με καμάρι το σύμβολο τους, και νομίζουν οτι έτσι δικαιούνται να επιβάλλουν την αντίληψη τους αυτή και στους άλλους. Οι οποίοι θα πρέπει είτε να συμμορφωθούν είτε να περιθωριοποιηθούν ως κατώτερο είδος.

Αν στα παραπάνω αναγνωρίσατε ομοιότητες με νεοναζιστικές ιδεολογίες και αντιλήψεις στρατιωτικοποίησης που ήταν σε έξαρση τα τελευταία χρόνια, δεν κάνατε λάθος.
Ολοι οι φασισμοί είναι από το ίδιο υλικό, τις ίδιες προσωπικές και κοινωνικές ανεπάρκειες φτιαγμένοι, και περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες γιά να ξαναεμφανιστούν.