Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Κράνος - τιμή - μετριότητα χρυσή


1. Η επιχείρηση:

« - Αγόρια, αγόρια ακούστε τι θα κάνουμε. Εχουμε αποστολή.
Προσέξαμε οτι εδώ στα Βριλήσσια δεν φοράνε κράνος!
Θα στηθούμε εδώ κι όποιος περάσει χωρίς κράνος (έχουμε φέρει δύο) του το φοράμε.
Να ορίστε, δε χρειάζεται να περιμένουμε πολύ (τυχαία εμφανίζονται τρία παιδιά με ποδήλατα)
- Μμμ, θα σου πω εγώ εσένα...»



2. Το πέσιμο:

« - ΔΕ ΦΟΡΑΜΕ ΚΡΑΝΟΣ;
- Γειάα σας παιδιά, εσύ φοράς κράνος, είσαι φίλος μας
(και σε αγκαλιάζω)
Εσείς (που δηλαδή δεν είστε φίλοι μας;) γιατί δε φοράτε κράνος;
- Εεε, το ξεχάσαμε... πιό μικρή φορούσα... τώρα δε με βολεύει... δε στέκεται (απολογία λόγω ενοχοποίησης).
- Με το (μακρύ) μαλλί ε; Που να βολέψει... (συγκαλυμένη ειρωνεία γιά να υποβιβαστεί το ενδιαφέρον του κοριτσιού γιά καλή εμφάνιση και να αναδειχτεί η «ώριμη» επιλογή του άσχημου αξεσουάρ)
- Τώρα που 'σαι πιό μεγάλη μήπως θα σε βολεύει; (αφού σε κατηγόρησα και ειρωνεύτηκα τις επιλογές σου, σου δίνω μιά ελπίδα σωτηρίας ωστε να μου πεις τα σωστά λόγια)
- Ε, αν το ρυθμίσω... (αυτό ήταν, τσίμπησε)

- ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΦΟΡΑΣ ΚΡΑΝΟΣ; (στάση σώματος: «σε ακούω, λοιπόν, απολογήσου»)
- Δεν πιστ... δεν περίμενα να μου χρειαστεί.
- Α ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΝΑ σου χρειαστεί... Γι αυτό το φοράμε, αχρείαστο να 'ναι»



Ο παραπάνω διάλογος δυστυχώς είναι αληθινός, η «επιχείρηση» ήταν αληθινή και  διοργανώθηκε από μεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή σχετική με το ποδήλατο η οποία μεταδίδεται από ιδωτικό κανάλι.

Παρακολούθήσαμε τη συγκεκριμένη εκπομπή με έκπληξη και συνολικά εισπράτοντας αρνητική  αίσθηση. Στο αποκορύφωμα είδαμε την σταθερά χαμογελαστή αλλά συγκαλυμένα επιθετική παρουσιάστρια, να έχει στήσει καρτέρι μαζί με άλλους τρεις (που η εμπειρία τους περιορίζεται στο να ποδηλατούν μία ή δυό φορές το μήνα, όπως οι ίδιοι δήλωσαν) να σταματούν και να προσπαθούν  να στιγματίσουν ως «μη σωστούς» κάποιους ποδηλάτες που περνούσαν τυχαία (αντιθέτως, δε νομίζω πως ήταν τυχαίο το οτι ήταν παιδιά,  μάλλον θεωρήθηκαν πιό «εύκολοι»).
Κάποιοι δηλαδή με περιορισμένη ή καθόλου εμπειρία στο θέμα, με μπερδεμένες ή ανύπαρκτες απόψεις, θέλησαν να βάλουν «στο σωστό δρόμο» κάποιους που έκριναν ως μη σωστούς!





Και μάλιστα με τον χειρότερο (αλλά πιό δοκιμασμένο) τρόπο. Αυτόν του εκφοβισμού, του άγχους και της ενοχοποιήσης ώστε να μπορέσουν να τους πασάρουν μετά τη «σωτηρία» τους που μαγικά θα τους βάλει στην άσπιλη κοινωνία των «υπεύθυνων ποδηλατών».
Με τη ευγενική χορηγία ποδηλατικής εταιρίας φυσικά (διότι η «σωτηρία» είναι προιόν και θέλει και τον ευγενικό της χορηγό).

Λυπάμαι που το λέω αλλά μου θύμισαν τους άλλους, τους υπερασπιστές της καθαρότητας των Ελλήνων οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε να γράφουν ούτε να μιλούν Ελληνικά. Οργανώνουν όμως παρόμοιας λογικής επιχειρήσεις.



Από τη μία ίσως να κατανοώ τους περιορισμούς μέσα σε ένα ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι, από την άλλη όμως δεν μπορώ να παραβλέψω την παντελώς λάθος πληροφόρηση που καταντά επιζήμια γιά το ποδήλατο (όπου έρχεται το κράνος, μειώνεται το ποδήλατο) και που σταθερά και επίμονα πλασάρεται από τη συγκεκριμένη εκπομπή, την τρομοκρατία, την καλλιέργεια του φόβου, της ενοχής και τον στιγματισμό (στη συγκεκριμένη περίπτωση σε παιδιά), γιά ένα αξεσουάρ του οποίου είναι απολύτως αμφισβητήσιμη η χρησιμότητα (και όπως προκύπτει, μάλλον προκαλεί ατυχήματα γιατί δίνει σε οδηγούς και αναβάτες την ψευδή εντύπωση του «προστατευμένου»).

Πιθανόν ο μόνος λόγος γιά τον οποίο ακολουθείται η συγκεκριμένη γραμμή είναι  το να καλιεργηθεί ο τρόμος ωστε να παράγει τεχνητές ανάγκες γιά να πουλιούνται πιό σίγουρα και γρήγορα υπηρεσίες και προϊόντα πλασματικής ασφάλειας. Ενώ γιά αληθινή πληροφόρηση ή κυκλοφοριακή εκπαίδευση ή την επικινδυνότητα του αυτοκινήτου που  πρέπει να εκτοπιστεί από τις πόλεις ,  ούτε λόγος.

Υπάρχουν όμως πολλά ακόμη προϊόντα (εκτός του κράνους) γιά προβολή και διαφήμιση. Κάποια από αυτά  προλαμβάνουν πραγματικά τα ατυχήματα (π.χ. οι καθρέφτες και τα φώτα). Κι αν το κράνος διαφημίζεται οτι είναι «γιά την ασφάλεια» του ποδηλάτη, τα φώτα είναι γιά την ασφάλεια  και του απέναντι ποδηλάτη που  δεν φταίει σε τίποτα γιά να συγκρουστεί με τον  αόρατο χωρίς φώτα (που πιθανότατα όμως φοράει κράνος γιά να νομίζει οτι προστατεύει τον εαυτό του μόνο) Γιατί υπάρχει βλέπετε και αυτή η λογική της ιδιωτείας και η έλλειψη αίσθησης του συλλογικού.


Αν θέλετε να δείτε την εν λόγω εκπομπή, στείλτε μας μήνυμα στο email που αναφέρεται εδώ γράφοντας «θέλω να το δω!» (ή κάτι τέτοιο) γιά να σας στείλω το σχετικό λινκ.


Στην ελληνική πραγματικότητα λόγω έλλειψης  αστικής (οχι fitness ή αθλητικής) ποδηλατικής κουλτούρας, κάποια πράγματα μπερδεύονται από άγνοια, και προβάλονται μπερδεμένα (φτάνει να υπάρχει γρήγορο οικονομικό κέρδος γιατί «αυτά θέλει ο κόσμος»).

Νομίζω οτι πρέπει ξεφύγουμε από τη δική μας πραγματικότητα και να ρίξουμε μία ματιά και σε έναν διαφορετικό κόσμο, μία άλλη ποδηλατική νοοτροπία.

Ας δούμε πως κυκλοφορούν οι κάτοικοι της Κοπεγχάγης όταν ποδηλατούν γιά τις καθημερινές μετακινήσεις τους. Πρόκειται γιά ανθρώπους που δεν άρχισαν το ποδήλατο χθες ούτε το χρησιμοποιούν μιά φορά το μήνα λόγω μόδας.
Το χρησιμοποιούν καθημερινά εδώ και πολλές δεκαετίες, φορώντας τα «πολιτικά» τους ρούχα ακόμη και σε συνθήκες που εδώ ούτε οι πιό σκληροπυρηνικοί και εξοπλισμένοι σούπερ - ήρωες αθλητές δεν τολμούν να ξεμυτίσουν.
Και με ποδήλατα που εδώ μάλλον θα θεωρούνταν παρωχημένα ή σαράβαλα (μα ούτε ένα carbon παλουκόσελο;) 



Αυτό ήταν ένα δείγμα κυκλοφορίας σε ώρα αιχμής. Κατά σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν κράνος. Κάποιοι ελάχιστοι, επιλέγουν να το φορούν. Γούστο τους και καπέλο τους (στην κυριολεξία). Το ίδιο μπορείτε να δείτε και στο Αμστερνταμ:



Επανέρχομαι (και κλείνουμε εδώ) λέγοντας οτι στην εκπομπή την οποία σχολίασα, είδαμε
ακριβώς (πιό ακριβώς δε γινόταν!) την περίπτωση την οποία εξέτασα στο τελευταίο κομμάτι της «τρομοκρατίας του κράνους» οπου προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτόν τον φανατισμό και την προκλητική στάση, και να τον παραλληλίσω με ακραίες ιδεολογίες που είναι σε έξαρση τελευταία.

«Φορώντας το κράνος, ο φανατικός νομίζει οτι ανήκει στον  κύκλο των «υπεύθυνων ποδηλατών» οι οποίοι είναι «καλά παιδιά» που δίνουν «το καλό παράδειγμα» και με πρόσχημα την «ωριμότητα» τους και την «ασφάλεια» φορούν με καμάρι το σύμβολο τους, και νομίζουν οτι πρέπει να επιβάλλουν την αντίληψη τους αυτή και στους άλλους, που θα πρέπει είτε να συμμορφωθούν είτε να κακοχαρακτηριστούν - περιθωριοποιηθούν.»


Σας προτείνω να το ξαναδιαβάσετε. Πιθανόν να είναι το μόνο εως τώρα κείμενο στα ελληνικά που καταπιάνεται με το θέμα (δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος).
Είναι μακροσκελές, περιέχει παραπομπές και μάλλον θέλει παραπάνω από μία αναγνώσεις. Πιθανόν λόγω της έκτασης του, να μη διαβάστηκε αυτό το τελευταίο κομμάτι του (ξεκινάει περίπου από το απρόμαυρο κόμικ με τη μπούρκα).
Ομως αυτό το κομμάτι ίσως να είναι και το πιό ενδιαφέρον...

Αν το βρίσκετε καλό και συμφωνείτε, παρακαλούμε  προωθήστε το  με όποιον τρόπο μπορείτε (π.χ. αναδημοσιεύστε το σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο facebook, twitter ή αναρτήστε το στο σάιτ σας ή στο μπλογκ σας κ.λπ. αναφέροντας την πηγή)